ഓ,അതുല്യനായ ജീവദാതാവേ,
എന്‍റെ പ്രജ്ഞയുടെ കെട്ടഴിച്ചുവിടൂ
അതിന്റെ ചാരക്കണ്ണുമായ്‌
നാട്യങ്ങള്‍ തോറുമലയാന്‍ വിടൂ.
എന്‍റെ തലയോട്ടി വെട്ടിപ്പോളിച്ച -
തില്‍ ഉന്മാദത്തിന്റെ മധു നിറയ്ക്കൂ...
നിന്നെപ്പോലെ,
നിന്നോടൊപ്പം ഉന്മാദിയാവാന്‍
എന്നെ നീ അനുവദിക്കൂ ...
വിഡ്ഠികളുടെ സാമാന്യബുദ്ധിക്കുമപ്പുറം
അവിടെയൊരു കത്തുന്ന മരുഭൂമി .
നിന്റെ താപത്താല്‍ ഓരോ അണുവും
പവിത്രമാക്കപ്പെടുന്ന ആതലത്തിലേക്ക്
എന്നെ നീ വലിച്ചിഴക്കൂ.
പൂര്‍ണതയുടെ ആ എരിതീയി-
ലെന്നെ നീ ചുട്ടെടുക്കൂ...
No comments:
Post a Comment